لایتنر ویتمر بنیانگذار روانشناسی بالینی

    لایتنر ویتمر در ۲۸ ژوئن ۱۸۶۷ ، در فیلادلفیا ، آمریکا چشم به جهان گشود. پدرش دیوید لایتنر و مادرش کاترین هوچل هر دو از کاتولیکهای متدین بودند. پدرش داروساز بود اما از مادرش اطلاعات چندانی در دسترس نیست. لایتنر بزرگترین فرزند خانواده ۶ نفره شان بود او و خواهر و برادرانش همگی تحصیلات دانشگاهی داشتند.

   لایتنر دکترای روانشناسی گرفت و در محیط فیلادلفیا و حوادث خاص آن زمان  مانند نبرد گتیسبورگ و مبارزات مختلف برای منع برده داری رشد و تحصیل کرد این موارد سبب شد او به سمت استفاده از روانشناسی به عنوان ابزاری برای پیشرفت اجتماعی سوق داده شود.

ویتمر خواهان آینده و جهانی بهتر بود

    وقتی در کودکی مدرسه به آنها گفت قایق کانویی بسازند، دوستان و همکلاسی هایش دغدغه این را داشتند که کدام یک می‌توانند زودتر از سایرین این کار را انجام دهند اما او می‌گفت: “من آرزو دارم آخرین نفر تمام كنم زیرا از اشتباهات دیگران یاد می‌گیرم و آنگاه بهترین قایق را می‌سازم.”

دوران تحصیل ویتمر

    ویتمر در ۱۸ سالگی با نمره عالی فارغ التحصیل شد و در سال ۱۸۸۴ برای تحصیل در رشته هنر در دانشگاه پنسیلوانیا ثبت نام کرد ، اما پس از چند سال به بخش اقتصاد و دارایی انتقال یافت و در آنجا لیسانس گرفت. در سال اول تحصیل ، او به عنوان ارشد کلاس انتخاب شد و به عنوان یک دانشجوی برجسته شهرت یافت. پس از دوره معلمی ، ویتمر تصمیم گرفت برای تحصیلات تکمیلی خود در علوم سیاسی به دانشگاه پنسیلوانیا بازگردد.

كودكانی كه دارای مشكلات یادگیری هستند می توانندموفق شوند

   وقتی ویتمر در یک مدرسه متوسطه تاریخ و انگلیسی را تدریس می کرد متوجه شد که یکی از دانش آموزانش می‌خواهد به دانشگاه برود اما در تشخیص صدا و یادگیری مشکل دارد. ویتمر تصمیم گرفت به او کمک کند تا مشکل خود را اصلاح نماید. کودک پیشرفت رضایت بخشی داشت و سرانجام در دانشگاه پنسیلوانیا ثبت نام کرد. این موفقیت باعث شد ویتمر این باور را داشته باشد كه كودكانی كه دارای مشكلات یادگیری هستند می توانند با حمایت، فداكاری و آموزش های ویژه موفق شوند.

یکسال بعداز این ماجرا  ویتمر تصمیم گرفت برای تحصیلات تکمیلی در دانشگاه پنسیلوانیا شرکت کند او از مدرسه استعفا داده و در دانشگاه پنسیلوانیا تحصیلات تکمیلی خود را آغاز کرد. در همین زمان کتل که به عنوان یک روانشناس بزرگ شناخته می شد عضو هیات علمی دانشگاه پنسیلوانیا شد و ویتمر به عنوان دستیار او مشغول بکار شد.

همکاری ویتمر و کتل روانشناس بزرگ در آزمایشگاه روانشناسی

    ویتمر و کتل با همکاری یکدیگر یک آزمایشگاه روانشناسی تجربی را با هدف مطالعه تفاوتهای فردی با بررسی طیف وسیعی از موضوعات ایجاد کردند. وظایف اصلی آزمایشگاه ویتمر جمع آوری داده ها در مورد تفاوت های فردی در زمان واکنش بود. از این طریق او به دانش آزمایشات روانشناسی دست یافت. ویتمر در حالی که در آزمایشگاه بود ، کتابچه راهنمایی را منتشر کرد که توضیح می داد چگونه روانشناسی تجربی باید به درستی انجام شود. ویتمر قصد داشت درجه دکترا خود را تحت نظارت کتل بدست آورد، اما کتل ناگهان دانشگاه را برای دریافت موقعیت پرداخت بالاتر در دانشگاه کلمبیا ترک کرد .

  همکاری ویتمر و ویلهلم وونت در دانشگاه لایپزیک

   کتل به ویتمر کمک کرد تا به عنوان دستیار ویلهلم وونت در دانشگاه لایپزیگ در سال ۱۸۹۱ شغل پیدا کند و همچنین کلاسهایی را با اسوالد کولپه بگذراند. البته لازم بذکر است که مورخان هیچ سندی که تایید کند ویتمر تحت نظارت وونت بوده است، پیدا نکرده اند. با این حال، گفته می شود در حالی که ویتمر دستیار وونت بود ، آنها اختلافات زیادی داشتند. یکی از این اختلافات این بود که ویتمر می خواست به مطالعه زمان واکنش هایی که قبلاً با جیمز کتل شروع کرده بود ادامه دهد، اما وونت اصرار داشت که آنها باید ارزش زیبایی اشکال مختلف بصری و سایر شاخه های روانشناسی مانند روانشناسی تربیتی و روانشناسی رشد را مطالعه کنند. ویتمر در سال ۱۸۹۲ دیپلم دکترای خود را از وونت دریافت کرد.

بازگشت به دانشگاه پنسیلوانیا به عنوان مدیر آزمایشگاه روانشناسی  

در سال ۱۸۹۲ ، ویتمر آلمان را ترک کرد و به دانشگاه پنسیلوانیا بازگشت و مدیر آزمایشگاه روانشناسی شد. او علاقه مند به تدریس روانشناسی کودک بود و چندین دوره مختلف را تدریس می‌کرد. وی همچنین شروع به تحقیق درباره تفاوتهای فردی در متغیرهای حسی-ادراکی کرد و مقالاتی را در روانشناسی تجربی ارائه داد. در سال ۱۸۹۶ ، وی به تدریس معلمان مدارس دولتی در دانشگاه پرداخت. در ماه مارس همان سال، پرونده خاصی پیش روی او قرار گرفت: یك دانش آموز ۱۴ ساله در یادگیری هجی كردن بسیار مشکل داشت اما در سایر دروس كاملاً توانا و متبحر بود. این پرونده چالشی ویژه برای ویتمر داشت و با دیدگاه توسعه یافته وی مبنی بر اینکه روانشناسی باید از نظر عملی سودمند باشد مطابقت داشت. او به زودی کارهای اصلاحی را با نوجوان آغاز کرد. ویتمر که به فضای کاری احتیاج داشت، اولین درمانگاه روانشناسی را در دانشگاه تأسیس کرد.

لایتنر ویتمر، بنیان گذار روان شناسی بالینی

در طی سال ۱۸۹۶ ، او برنامه ای برای کار عملی در روانشناسی به انجمن روانشناسی آمریکا ارائه داد، که در آن برای اولین

بار اصطلاح “روانشناسی بالینی ” را استفاده و توضیح داد.

    از آنجا که روانشناسی بالینی اولین رشته روانشناسی بود که سعی در استفاده از اصول روانشناسی علمی در کارهای تشخیصی و درمانی داشت ، به تکنیک‌ها و روشهای خاص خود نیاز داشت. روش‌های اصلی روانشناسی بالینی بسیار کاربردی و مسئله محور بودند و توسط ویتمر توسعه یافتند. کارهای اولیه او با استفاده از یک رویکرد عملی برای مشاهده و مصاحبه و تأکید بر تعامل بین مراجع و مشاور بود و بر توانایی مشاور برای کار با مراجع تأکید داشت. رفتاری حرفه ای و در عین حال منحصر بفرد.

    ویتمر مفهوم تعامل با هر مراجع را به عنوان یک فرد و نه فقط به عنوان یک بیمار یا پدیده ای که باید مشاهده و توضیح داده شود ، برجسته کرد. وی بر تحقیق در مورد سوابق شخصی هر مراجع تأكید كرد، زیرا معتقد بود كه این امر به مشاوران اجازه می دهد تا وضعیت آنها را بهتر و كامل‌تر بشناسند. وی یکی از اولین روانشناسانی بود که پذیرفت که مشکلات مراجع می‌تواند عوامل محیطی و همچنین ارثی داشته باشد و به همین دلیل، او بر اهمیت این که درمان نباید با بازگشت مراجع به محیطی که مشکل جسمی، روانی، یا اخلاقی  از آنجا نشأت گرفته است متوقف گردد مگر اینکه برای تغییر آن کاری انجام شده باشد.

    اگرچه برنامه های درمانی ایجاد شده توسط ویتمر برای روانشناسی بالینی منظم بود اما با بهبود مراجع یا بروز مشکلات، آنها مرتباً تکرار می‌شدند.درمان شامل مراجعه هفتگی به کلینیک بود تا زمانی که مشکل حل نشده یا خود مراجع، یا والدین یا سرپرست مراجع تصمیم به پایان دادن به آن بگیرند. برنامه های درمانی ویتمر محدود به کلینیک نبود بلکه وی بر اهمیت اصلاح مداوم و درمان پس از پایان رسمی درمان تأکید داشت. به همین منظور ویتمر اعلام كرد كه به منظور بهبود مشكلات یا ناتوانی های مراجع، مشاوره مستقیم به مراجع و مراقبان آنها در مورد محیط زندگی و سایر جنبه های زندگی آنها ارائه شود. بسیاری از روشهای اصلی ویتمر هنوز هم در روانشناسی بالینی امروزی وجود دارد.

برخی از اقدامات و خدمات لایتنر ویتمر

• تأسیس اولین درمانگاه ( روان شناسی ) در سال ۱۸۹۶

• شروع به مشاوره دادن به دانشجویان تحصیلات تکمیلی در سال ۱۹۰۲ .

• انتشار یک کتابچه راهنمای آزمایشگاهی در سال ۱۹۰۲٫

• تاسیس یک مدرسه کوچک خصوصی را در نزدیکی والینگفورد ، پنسیلوانیا

•  معرفی حرفه ای جدید به نام روان شناسی بالینی در سال ۱۹۰۷

• تأسیس اولین کلینیک گفتار جهان در سال ۱۹۱۴ .

• بنیان گذاری و سردبیری اولین مجله رشته روان شناسی بالینی با عنوان The Psychological Clinic

• تدوین اولین دوره آموزشی در روان شناسی بالینی